ἔχ[ει]ν περί τινων πρὸς αὐτήν, Λοῦπος εἶπεν· περὶ τὸν στρατηγὸν τῆ[ς] πόλεως κριτή[ν σοι] δ[ίδ]ωμι.
νοοῦμεν ὅτι αἱ παρακα- ταθῆκαι προῖκές εἰσιν. ἐκ τῶν τοιούτων αἰτιῶν κριτὴν οὐ δίδωμι. οὐ γὰρ ἔξεστιν στρατιώτην γαμεῖν. εἰ δὲ προῖκα ἀπαιτεῖς, κριτὴν διδο̣ὺ̣[ς] δόξω πεπεῖσθαι νόμιμον εἶναι τὸν γάμον.
ὀφειλομένων ὑπὸ Γεμ[έ]λλ[ο]υ Τινβόιδ̣[ι] δραχμάς ἑπτακοσιας κατὰ διαγ[ρ]αφὴν με- τεῖέ[ν]αι τοῦτον ἀκολούθως τῇ διαγρα[φ]ῇ, Ἀλεξάνδρου καὶ Ἡρακλείδου ῥ[ητ]όρω[ν ἀ]ποκρι- ναμένων Χθινβόιν ὡς γεγ[α]μημέν[ην] αὐτῷ ἀπαιτεῖν αὐτὸν βούλεσθαι προοῖ[κ]α [ἣ]ν ἀπ[ο-] δέδωκεν αὐτῷ μήτε δ[υ]να[τ]αι λαβ̣εῖ[ν].
ἀπηγορευομένου στρατι[ώταις ἑλέσθαι] γυναῖκες, τὸν δὲ πατέρα α[ὐτῆς ἐπιτρο]πεύ- σαντα αὐτοῦ λογοτεθηθή[ντα] [πρὸς αὐ]τὸν προεῖσθαι αὐτῷ γράμματα ε̣[η̣ρη- κέναι ἐν τούτῳ λογο̣].
περὶ προοικὸς πιστευθεῖσα τ̣ω[πο̣ τοῦ μετάλλου οἴκημα ἐκτ̣ε̣π̣ρ̣ο̣θ̣[ν̣α αὐ- τοῦ καὶ ἄλλα πλεῖστα κα[ὶ πε]ρὶ τ[ῆς ὑ]φαιρέ- σεως <τὴν> ἐνκαλουμένην [ειλ[ηγ]έναι τὴν τοῦ λόγου τάξιν, δε̣ῖ̣σθ̣αι οὖ̣[ν] ἃ ὑφείλατο ἐπαναγκασθῆναι ἀ[ν]τ̣α̣[π]οδοῦναι.
ἐὰν ἐπενέ[γ]κῃς, ἀκούσομαί σου.
ὁ παῖς [ο]ὗτος γεγέννη- τῷ Οὐάλεντι στρατευομένου [ἐν] σπείρᾳ· ὀθνεῖος αὐτοῦ ἐστιν· εἰσαχθῆναι ἰς τὴν πολειτείαν τὴν Ἀλεξαν- δρέων οὐ δύναται.
ἔτους Ἁδριανοῦ τοῦ κυρίου Ἁθὺρ κε. Σαραπίωνος Ἀπολλωνίου καὶ Ἀμοισοισᾶ Ἡλιοδώρου [κα]τηγορούντων Κορνηλίας διʼ Ἀπολλωνίου [π]ρεσβυτέρου ῥήτορος ὡς ἐπικρατούσης ἀνδραπόδων καταγραφένων αὐτῇ ὑ πὸ Ἰουλίου Ἀκουτιανοῦ ἀκ̣ληρονομήτου ἐν τῷ τῆς συνβιώσεως χρόνῳ.
(ἔτους) Θε̣οῦ Τραιανοῦ Τῦβι δεκάτῃ.
ἔτους ιη Ἁδριανοῦ τοῦ κυρίου [Φ]αμενὼθ α, {α} ἐν Κόπτῳ, Χθινβόις πρὸς Κάσι[ο]ν Γεμέλλον ἱππέα Βουκοντίων ἐπ[ὶ] παρ[όν]τι τῷ [π]α[τ]ρὶ [αὐ]τῆς Ὀρεστοοῦφι.