ὑπατίας
Φλαυίου Ὀπτάτου πατρικίου καὶ Ἀνικίου Παυλίνου τῶν λαμπροτάτων
Φαμενὼθ
Αὐρήλιος Παγεῦς Ὥρου ἀπὸ κώμης Ἱππώνων τοῦ Ἡρακλεοπολίτου νόμου πρεσβύτερος τοῖς προεστῶσι/μονῆς μονοχών
καλούμενης Ἅθορ οὔσης ἐν τῷ ἀπηλιωτικῷ ὄρει τοῦ ἄνω Κυνοπολείτου. θείων βασιλικῶν γραμμάτων ἀναπεμφθέντων ὑπὸ τοῦ εὐσεβεστάτου βασιλέως Κωνσταντίνου κελευόντων τινὰς τῆς Αἰγύπτου ἐπισκόπους τε καὶ πρεσβυτέρους καὶ ἑτέρους πολλοὺς
καὶ ἐμὲ σὺν αὐτοῖς εἰς Καισάριαν τῆς Παλαιστίνης Συρίας πρὸς διάκρισιν περὶ καθαρισμοῦ τοῦ ἁγίου Χριστιανικοῦ
πλήθους ἐπιγόμενου
μοῦ τοιαύτην ἔκβασιν ποιήσασθαι εἰς τὴν προγραμμένην Καισάριαν πρὸς ἀποπλήρωσιν τῶν κεκελευσμένων ἀνάγκη μοι γεγένηται διάδοχον ἀντ’ ἐμοῦ καταστήσαι ἄχρι τῆς ἐμῆς παρουσίας, δι’ ὃ σύνηξα τοὺς μονοχούς τῆς ἡμετέρας μονῆς ἐπὶ παρόντων Παταβαεῖτος πρεσβυτέρου Ἱππώνων
καὶ Παπνουτίου διάκονος ἀπὸ Παμινπέσλα καὶ Πρωοῦτος ἀρχαίου μονοχοῦ καὶ ἑτέρων πολλῶν, καὶ κατθνησαν καὶ ηὐδόκησαν ἐξ ὁμονοίας ἑκουσίως καὶ αὐθαιρέτως καὶ ἀμετανοήτῳ γνώμῃ Αὐρήλιον Γερόντιον ὁμογνήσιόν μου ἀδελφὸν ὡς δυνάμενον τὴν χώραν μου ἀποπληρῶσαι ἄχρι τῆς ἐμῆς παρουσίας
χρόνου καὶ πάντα τὰ τῆς μονῆς πράγματα προνοῆσαι καὶ διοικεῖν καὶ οἰκονομεῖν περὶ μὲν
κασιγνήτους τῆς μονῆς ἐκλέξαι καθ’ ὁμοιότητά μου, μηδεμίας δὲ καινοτομίας γιγνομένης ἄνευ τῶν προεστών τῆς μονῆς περὶ τῶν
οὐτῶν καὶ βουλομένων ἐξελθεῖν μονοχῶν
κύριον τὸ τῆς καταστάσεως γραμμάτων πανταχῇ ἐπιφερόμενον καὶ ἐπερωτηθεὶς ὡμολόγησα.
Αὐρήλιος Παγεῦς ὁ προκείμενος ἐσημείωσα.
οἱ προκείμενοι καὶ Κολλοῦθος καὶ Διοσκορίδης
Κολλοῦθος ἔγραψα (ὑπὲρ) τῶν ἄλλων γράμματα μὴ εἰδότων.
Πρωοῦς ἐχμ σοῦ παρημε
Παπνούθιος ηὐδόκησα.
None extracted.
The document appears to be a formal letter or decree involving various ecclesiastical figures, including Aurelius Pagus, a presbyter from the village of Hippone in the Heracleopolitan nomos, and references to the holy Christian community. It discusses the appointment of monks and the management of monastic affairs, emphasizing the need for unity and adherence to established practices without innovation. The letter also mentions the authority of the Emperor Constantine and the necessity of maintaining order within the monastic community.