κεφάλαιον ἐκ διατάγματος θεοῦ Ἁδριανοῦ περὶ τῶν δοθεισῶν τῇ συνόδῳ δωρεῶν, ὧν δὲ οὐσῶν ἀσυλείας, προεδρίας, ἀστρατίας, λειτουργιῶν δημοσίων ἀτελείας, ἀτελῆ ἔχειν ὅσα ἂν ἐπάγωνται χρείας ἰδίας ἢ τῶν ἀγώνων ἕνεκα μὴ κρίνειν, μὴ καθιστάνειν ἐγγυητὰς ἀνείσφορίας αὐτῶν, συνθυσίας, μὴ δέχεσθαι πρὸς ἀνάγκην ξένους, μὴ εἴργεσθαι μηδὲ ἄλλῃ τινὶ φρουρᾷ ωθεὶς θανάτῳ ὑπευθυνη.
ἐπιστολὴ θεοῦ Σεουήρου· ἦν εἰκὸς ὑμᾶς τοὺς τὴν ἱερὰν σύνοδον νέμοντας ἡσθῆναι ἐπὶ τῷ εἰς ἐμὲ περιεληλυθέναι τὴν τῶν ὅλων κηδεμονίαν καὶ βασιλείαν <καὶ> διὰ ψηφίσματος φανερὰν ποιῆσαι τὴν γνώμην ἣν ἔχετε πρὸς ἡμας· εὐχαριστεῖν δὲ ἐπὶ τούτοις βουλόμενος, ὁπόσα εἴχετε ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ τῶν πρὸ ἐμοῦ αὐτοκρατόρω[ν] δεδομένα ὑμῖν δίκαια καὶ φιλάνθρωπα, ταῦτα καὶ αὐτὸς φυλάττω προσαύξειν ἐθέλων καὶ διὰ τιμῆς.
ἄγειν ἄνδρας μουσικοὺς καὶ ταῖς πρὸς τὸν Διόνυσον θρησκείαις ἀνακειμένους. εὐτυχεῖτε. θεῶν Σεουήρου καὶ Ἀντωνείνου· τοῖς ψήφισμασι ὑμῶν καὶ πάνυ πεφροντισμένως ἐνετύχομεν ὡς μήτε ὑστερεῖν τι ὑμεῖν τῶν ὑπαρχόντων δικαίων μήτε τι τῶν ἐκ παλαιοῦ νενενομισμένων μήτε τι τῶν ἐπὶ τὸ βέλτειον παρεσχημένων. εὐτυχεῖτε.
θεοῦ Ἀλεξάνδρου· ὅσα θεῷ Ἀντωνείνῳ πατρὶ ἐμῷ καὶ θ̣ε̣ῷ̣ Σεουήρῳ πάππῳ μου καὶ τοῖς ἄνωθεν προγόνοις ἐκρίθ[η] περὶ ὑμῶν καὶ τῶν δεδομένων ὑμῖν δικαίων (?) πολλάκις ἀπεφηνάμην ὅτι βέβαια καὶ κύρια εἶναι. οἱ καθʼ ἑκάστην πανήγυριν ἀγωνοθέται πειθαρχόντων (?).
Ὀξυρυγχιτῶν ἄρχουσι καὶ βουλῇ διὰ Σεπτ[ιμίου] Εὐδαίμονος γυμνασιάρχου βουλευτοῦ ἐνάρχου πρυτάνεως Μᾶρκος Αὐρήλιος Σ[ε]ρῆνος Σερήνου ἐπι[κεκλημένος] Πτολεμαῖος Ὀξυρυγχίτης ἀρχιερεὺς τῆς ἱερᾶς οἰκουμενικῆς περιπολιστικῆς Γαλλιηνῆς μεγάλης συνόδου τοῖς ἀξιολογωτ̣ά̣τοις.
τοῦ γενομένου ψηφίσματος περὶ τοῦ ὑπὸ τῶν τῆς αὐτῆς συνόδου κατατεθέναι ἐμὲ εἰς τὴν σύνοδον καὶ τῶν προτεταγμένων τῶν περὶ ἀσυλείας θείων αὐτοκρατορικῶν διατάξεων τὰ ἴσα ἐντάξας καὶ ἐπιφέρω̣ν̣ ἀξ[ιῶ ἀκόλουθα] ὑμᾶς τούτοις πρᾶξαι. ἐρρῶσθαι [ὑμᾶς εὔχομαι, φίλτατοι].
ἔτους ια Αὐτοκράτορος Καίσαρος Πουπλίου Λικιννίου Γαλλιηνοῦ Γερμανικοῦ Μεγίστου Εὐσεβοῦς Εὐτυχοῦς Σεβαστοῦ Φαμενώθ.
οἱ ἀπὸ τῆς οἰκουμένης περὶ τὸν Διόνυσον καὶ Αὐτοκράτορα Καίσαρα Πούπλιον Λικίννιον Γαλλιηνὸν Γερμανικὸν Μέγιστον Εὐσεβῆ Εὐτυχῆ Σεβαστὸν νέον Διόνυσον τεχνῖται τοῖς περὶ τὸν Διόνυσον τεχνῖταις ἱερὸν εἰσελαστικὸν οἰκουμενικὸν ἰσολυμπίου ἀγῶνος τῶν μεγάλων Ἀντινοείων καὶ ἀποδεδωκότα τὸ κατὰ τὸν νόμον βασιλικὸν ἐν Ἀττικαῖς καὶ τὰ εἰς τὰς τιμὰς τῶν Σεβαστῶν ἱερὰ τελέσματα πάντα. ἐγράψαμεν ὑμῖν ἵνʼ εἰδῆτε. ἔρρωσθ[ε].
ἐτελέσθη ἐν τῇ λαμπρᾷ Ἀντινοέων νέων Ἑλλήνων πόλει ἀγῶνος ἀγομένου ἱεροῦ εἰσελαστικοῦ οἰκουμενικοῦ ἰσολυμπίου ἀγῶνος τῶν μεγάλων Ἀντινοείων ἐπὶ ὑπάτω̣ν̣ Αὐτοκράτορος Καίσαρος Πουπλίου Λικιννίου Γαλλιηνοῦ Γερμανικοῦ Μεγίστου Εὐσεβοῦς Εὐτυχοῦς Σεβαστοῦ τὸ καὶ (?) Σατορνείνου, πρὸ εἰδῶν Φεβραρείων τοῦ ἐνεστῶτος ἔτους ια ἐπὶ ἀρχόντων τῆς ἱερᾶς μουσικῆς συνόδου ἄρχοντος πρώτου Μάρκου Αὐρηλίου τοῦ καὶ Ἀντινόου ἱερονείκου ὀλυμπιονίκου πλειστονίκου παραδόξου, ἄρχοντος γραμματέως Μάρκου Αὐρηλίου Λεοντοπολείτου σαλπικτοῦ πλειστονίκου παραδόξου, νομοδείκτου Τίτου Αἰλίου Ἀγαθοῦ Δαίμονος Ἀλεξανδρέω[ς] ἱερονίκου ὀλυμπιονίκου ἀκτιονείκου παραδόξου. Μᾶρκος Αὐρήλιος γος ὁ καὶ Ἀντίνοος Ἀντινοεὺς ἱερονείκης ὀλυμπιονείκης πλειστονείκης παράδοξος.
ἀντἀρχων πρῶτος τῆς ἱερᾶς μουσικῆς οἰκουμενικῆς περιπολιστικῆς Γαλλιηνῆς μεγάλης συνόδου ὑπέγραψα καὶ ἐσφράγισα καταταγέντι ἐπʼ ἐμοῦ ἐν τῇ λαμπρᾷ Ἀντινοέων νέων Ἑλλήνων πόλει, ἀγῶνος ἀγομένου ἱεροῦ εἰσελαστικοῦ οἰκουμενικοῦ ἰσολυμπίου τῶν μεγάλων Ἀντινοείων Μάρκῳ Αὐρηλίῳ Σερήνῳ Σερήνου ἐπικεκλημένου Πτολεμαίῳ ἀρχιερεῖ Ὀξυρυγχίτῃ καὶ ἀποδεδωκότι τὸ κατὰ τὸν νόμον βασιλικὸν ἐν Ἀττικαῖς καὶ τὰ εἰς τὰς τιμὰς τῶν Σεβαστῶν ἱερὰ τελέσματα πάντα. Ἀνουβίωνος Λεοντοπολείτης σαλπικτὴς παράδοξος, ἄρχων γραμματεύς τῆς ἱερᾶς μουσικῆς περιπολιστικῆς οἰκουμενικῆς Γαλλιηνῆς μεγάλης συνόδου ὑπέγραψα καὶ ἐσφράγισα καταταγέντι ἐπʼ ἐμοῦ ἐν τῇ λαμπρᾷ Ἀντινοέων νέων Ἑλλήνων πόλει, ἀγῶνος ἀγομένου ἱεροῦ εἰσελαστικοῦ οἰκουμενικοῦ ἰσολυμπίου τῶν μεγάλων Ἀντινοείων Μάρκῳ Αὐρηλίῳ Σερήνῳ Σερήνου Ὀξυρυγχίτῃ ἀρχιερεῖ καὶ ἀποδεδωκότι τὸ κατὰ τὸν νόμον βασιλικὸν ἐν Ἀττικαῖς καὶ τὰ εἰς τὰς τιμὰς τῶν Σεβαστῶν ἱερὰ τελέσματα πάντα. Τίτος Αἴλιος Ἀγαθὸς Δαίμων Ἀλεξανδρεὺς ἱερονίκης ὀλυμπιονείκης ἀκτιονείκης πλειστονείκης παράδοξος, ἄρχων νομοδείκτης τῆς ἱερᾶς μουσικῆς οἰκουμενικῆς περιπολιστικῆς Γαλλιηνῆς μεγάλης συνόδου ὑπέγραψα καὶ ἐσφράγισα καταταγέντι ἐπʼ ἐμοῦ ἐν τῇ λαμπρᾷ Ἀντινοέων νέων Ἑλλήνων πόλει ἀγῶνος ἀγομένου ἱεροῦ εἰσελαστικοῦ οἰκουμενικοῦ ἰσολυμπίου τῶν μεγάλων Ἀντινοείων Μάρκῳ Αὐρηλίῳ Σερήνῳ Σερήνου Ὀξυρυγχίτῃ ἀρχιερεῖ καὶ ἀποδεδωκότι τὸ κατὰ τὸν νόμον βασιλικὸν ἐντάγιον. Μᾶρκος Αὐρήλιος [τιανὸς(?) Ἀντινοεὺς ἱερονίκης ἁδριανιονείκης μυστιονίκης ὀλυμπιονίκης πλειστονείκης παράδοξος διοικῶν τὸν ἀγῶνα ἐκ θείας δωρεᾶς ἐτέλεσα τὴν διπλῆν τοῦ ἱεροῦ εἰσελαστικοῦ οἰκουμενικοῦ ἰσολυμπίου ἀγῶνος τῶν μεγάλων Ἀντινοείων.
(No Latin text was found in the extracted document.)
The document is a decree from the divine Hadrian regarding the privileges granted to the council of gifts, which includes exemptions from asylum, presidency, public functions, and the right to hold any necessary private or competition-related needs without judgment or the imposition of guarantees. It emphasizes the importance of not accepting foreign assistance in times of need and not being restricted by any other garrison.
A letter from the god Septimius: It was fitting for you, who hold the sacred council, to rejoice in the fact that the overall guardianship and kingship have been entrusted to me, and to make your opinion known through a decree. I wish to express gratitude for all that you have received from the previous emperors, which were just and humane, and I will safeguard these and increase them through honor.
The document continues with various formalities and acknowledgments of the council's authority, the roles of various officials, and the significance of the Dionysian festivals, concluding with blessings and well-wishes for the recipients.